domingo, 1 de febrero de 2009

In da mood 4...

El otro día íbamos como loc@s con mi pareja por El Corte Inglés buscando los abrigos que llevaremos el día de la boda. Ya no recuerdo bien por qué fue, pero en un momento subimos a una planta a mirar no sé que cosa ya.


Caminábamos entre los pasillos y - de pronto - me llegó un sonido conocido, notas que muchas veces había escuchado antes. Empecé a buscar el origen de esos sonidos hasta que los ubiqué y me dirigí hacia allí. Estaban pasando un concierto de Pavarotti y sus amigos. En ese momento, las notas que me habían llamado eran las de "O sole mío". Brian Adams intentaba hacer algo similar a "cantar" en italiano y Luciano lo miraba divertido.

Debo admitir que no soy fan de Pavarotti pero sí reconozco que ha habido temas que no habrá nadie que las cante - a mi parecer - como él. Cierto es que al ocaso de su carrera perdió potencia y caudal del voz, cosa que sinceramente lamenté... pero - buscando - encontré unos clips donde es el Pavarotti en una de sus mejores épocas, interpretando dos canciones que tocan algunas fibras de mi corazón. Quizás sea esa parte italiana que viví del lado de mi familia paterna; algo de "la pastashuta" que se ha colado en mis venas, quizás sea que esas notas evoquen en mí la admiración que siento por parte de la cultura italiana ya desde sus épocas más antiguas. Lo que sí se a ciencia cierta es que cada vez que escucho esta canción cantada por Luciano, se me eriza- irremediablemente - la piel, cosa que también me pasa con la otra canción que les presento aquí: "Torna a Surriento".

Con respecto a como comenzó esta entrada he de agregar que mi pareja me encontró embelezad@ a unos metros de la gran pantalla que mostraba el concierto junto a una decena más de hipnotizados que habían caído como yo, ante la belleza de la voz que nos había subyugado. A nuestro alrededor seguía el ritmo habitual de ese centro comercial, incluso había gente que pasaba mirándonos con cara extrañada por encontrar a esa gente parada en medio de un pasillo mirando "como bobos" hacia una pantalla. Incluso pasaban entre nosotros sin que lo notásemos... claro, es lógico, estábamos disfrutando de unos minutos de belleza en estado puro.



O sole mio - Luciano Pavarotti



Che bella cosa na jurnata 'e sole
n'aria serena doppo na tempesta
pe ll'aria fresca pare già na festa
che bella cosa na jurnata 'e sole.
Ma n'atu sole cchiu' bello, oi ne'
'o sole mio sta nfronte a te
'o sole, o sole mio
sta nfronte a te
sta nfronte a te.
Quanno fa notte e'sole se ne scenne
me vene quase 'na malincunia
sotto a fenesta toia restarria
quanno fa notte e 'o sole se ne scenne.
Ma n'atu sole cchiu' bello, oi ne'
'o sole mio sta nfronte a te
'o sole, o sole mio
sta nfronte a te
sta nfronte a te.




Torna a Surriento

Vide ‘o mare quant’è bello,
Spira tantu sentimento,
Comme tu a chi tiene mente,
Ca scetato ‘o faie sunnà.

Guarda, gua’, chistu ciardino;
Siente, sie’ sti sciure arance:
Nu profumo accussi fino
Dinto ‘o core se ne va…

E tu dice: “I’ parto, addio!”
T’alluntane da stu core…
Da sta terra de l’ammore…
Tiene ‘o core ‘e nun turnà?

Ma nun me lassà,
Nun darme stu turmiento!
Torna a Surriento,
famme campà!

Vide ‘o mare de Surriento,
che tesoro tene nfunno:
chi ha girato tutto ‘o munno
nun l’ha visto comm’a ccà.

Guarda attuorno sti Sserene,
ca te guardano ‘ncantate,
e te vonno tantu bene...
Te vulessero vasà.

E tu dice: “I’ parto, addio!”
T’alluntane da stu core
Da sta terra de l’ammore
Tiene ‘o core ‘e nun turnà?

Ma nun me lassà,
Nun darme stu turmiento!
Torna a Surriento,
Famme campà!

Torna a Surriento,
Famme campà!

E-migrad@

2 comentarios:

Salva dijo...

Mio Dio Emigrad, sei crudele con me, davvero ;)

Questi due classici della musica napoletana, sono bellissimi, ma mi mettono tristezza. Tanta tristezza.
Li ho sentiti cantare giá da diversi interpreti. Molto prima di Pavarotti. Fanno parte della storia della musica italiana. Belli a sentire, ma triste, specie la seconda canzone.

Un abbraccio ,
Salva

PS: se metti queste canzoni, come fanno i miei occhi ad essere carnivori, eh? ;)

E-migrad@ dijo...

Yo cruel con vos? Andá!

Son canciones bellísimas sí... y ese día andaba medio tana, viste? De vez en cuando pasa, jejeje.

Luego, llegué a la conclusión de que como supuestamente yo había sido cruel con vos, en "venganza" subiste el de presentación de blogs, no?

Fué una vendetta! Buaaah! :-( (jejeje)

Publicar un comentario

 
Ir Arriba